U sjećanje na Igora Perazića
“Igor je ljubav, emocija, muzika, književnost, sport, kultura. Jednom riječju bio je sve.”
Poznata crnogorska muzičarka, profesorica Renata Perazić, ovim riječima je opisala svog brata, violončelistu, Igora Perazića.
Na Muzičkoj akademiji na Cetinju je radio kao docent na predmetu violončelo, a u Crnogorskom simfonijskom orkestru i Simfonijskom orkestru RTCG je proveo više od dvadeset godina kao vođa sekcije.
Zvuk njegovog violončela i njegov glas svi su voljeli da čuju, kako kolege profesori tako i studenti, u onim neformalnim sastancima na akademiji, u pauzama između časova koje je često koristio da zajedno sa svojim studentima provede u priči, muzici, zabavi... Pored violončela njegova velika ljubav bilo je i pjevanje. Igorovo izvođenje muzike je uvijek izazivalo divljenje, bilo da je umjetnička muzika ili zabavna, koju je on jako volio. Ostaće upamćen kao jedan od najboljih izvođača na violončelu i jedan od od najljepših vokalnih džez i pop glasova u Crnoj Gori i regionu.
Već od studentskih dana je započeo karijeru soliste, a koncerte je održao na mnogim manifestacijama i festivalima kao što su “Barski ljetopis”, “A tempo”, beogradski “Čelo-fest”, “Hercegnovski zimski dani muzike”, “Grad teatar Budva”, “Herceg fest”.
U Crnogorskom simfonijskom orkestru, a prethodno u Simfonijskom orkestru RTCG, dvadeset godina je bio vođa sekcije čela, podsticaj mladima, primjer kvalitetnog muzičara koji je plijenio svojom ličnošću. Od samog početka studija bio je član više kamernih sastava, sa kojima je nastupao širom nekadašnje Jugoslavije i van nje. Ugledni muzičari sa kojima je sarađivao, među kojima su Roman Simović, Grigorij Krasko, Boris Kraljević, Ljubiša Jovanović, Egon Mihajlović, Maja Bogdanović, Konstantin Fic, Saša Latković, Vilfrid Štrele, Miran Begić, Bojan Martinović i dirigentima Aleksejem Šatskim, Bojanom Suđićem, Miroslavom Homenom, Juliom Marićem, Igorom Simovićem, Radovanom Papovićem, Darinkom Matić-Marović, Mladenom Jaguštom, izuzetno su cijenili rad i djelo ovog vrsnog muzičara.
Smatran je “dobrim duhom pozorišta”, gdje je izvodio muziku za predstave koje su se godinama igrale na “daskama koje život znače”, kao i u TV dramama i igranim filmovima.
Magistrirao je u klasi profesora Ištvana Varge u Novom Sadu a prethodno je na Muzičkoj akademiji u Podgorici diplomirao u klasi profesora Jurija Sotnjičuka, a studirao je i u klasi profesora Davida Grigorijana.
Tokom oktobra mjeseca, 2022.godine, na jednoj od Podgoričkih zgrada osvanuo je mural, posvećen upravo Igoru. Njegovu posebnost čine naslikane ruke koje izvode muziku na violončelu, a prsti koji strasno pletu brze pasaže ili nježno dodiruju žice, čine najljepše fraze muzike pisane za ovaj emotivni instrument, čime oslikavaju upravo Igorov rad i životno djelo.
Na ovaj način je grupa nesumnjivo talentovanih mladih ljudi, kroz boje, predstavila građanima Podgorice, Igorovu ljubav i umjetnost sviranja na violončelu.
Osim što se kroz murale i godišnje pomene sjećamo naših najboljih, dobro bi bilo da kao društvo cijenimo kvalitete i visoke domete umjetnika koji žive i rade u našoj zemlji. Da za života pomažemo njihov razvoj i napredak. Nadajmo se da će umjetnici i umjetnost biti stavljeni na dostojno mjesto koje i zaslužuju.
Za sajt Univerziteta Crne Gore i Muzičke akademije,
tekst uredila – mr. Marija Đurđević Ilić
Objavljeno na portalu “Vijesti” dana 6.8.2020.g: https://www.vijesti.me/kultura/457787/volio-je-ovaj-kamen-svim-svojim-bicem
https://www.last.fm/music/Igor+Perazi%C4%87/+images/05cd76ca34bc7cb25752e841751f1fe2
