U Nikšiću obilježeno 220 godina od rođenja Aleksandra Sergejeviča Puškina

Programom pod nazivom „Dragi Aleksandre Sergejeviču...“  Ruski centar Filološkog fakulteta u Nikšiću je obilježio 220 godina od rođenja velikog ruskog pjesnika – Aleksandra Sergejeviča Puškina (1799 – 1837). Program, u kojem su učestvovali studenti ruskog jezika i književnosti, srpskog jezika i južnoslovenskih književnosti i učenici trećeg razreda Srednje ekonomsko-ugostiteljske škole iz Nikšića, predstavljen je 23. maja u amfiteatru Filološkog fakulteta, a 24. maja, na Dan slovenske pismenosti, u sali Društva crnogorsko-ruskog prijateljstva „Sveti Đorđe“ u Nikšiću. 

Teme pjesnikovog porijekla, školovanja u Liceju u Carskom Selu i oprečni stavovi iz tog perioda o Puškinovoj budućnosti u književnosti, puškinskog ruskog jezika, pjesnikovog mondenskog života u Sankt Peterburgu na početku XIX vijeka, pa sve do najrazličitijih intriga koje su dovele do dvoboja i smrti 1837. godine bile su osnovne teme programa.

Odjeci Puškinovog imena u Crnoj Gori predstavljeni su kroz pjesnikove stihove „Bonaparta i Crnogorci“ iz ciklusa pjesama posvećenih Zapadnim Slovenima i stihove „Sjeni Aleksandra Puškina“ koje je Petar II Petrović Njegoš objavio u „Ogledalu srpskom“ 1845. godine. 

Puškinovo stvaralaštvo je višeslojno da bi se u ovakvom programu, kakvim se obično proslavljaju jubileji ovog tipa, moglo sažeti i prikazati sve ono zbog čega Puškin zauzima prvo mjesto na ruskom Parnasu, kako mu je u jednom pismu napisao savremenik, pjesnik V. Žukovski. U Rusiji na pomen imena ovog pjesnika uvijek čujete isto „Puškin je naše sve“ ili, kako još vole da kažu „Puškin je ruski Bog“.

Na otvaranju spomenika Puškinu u centru Moskve 1880. godine F. M. Dostojevski govori o pjesniku-proroku, o svečovječanskom i svesvjetskom pjesniku-geniju, o pjesniku od kojeg sve počinje u Rusiji. Šta je Rusija izgubila preranom smrću pjesnika Dostojevski navodi:

„Da je živeo duže, on bi možda dao besmrtne i velike likove ruske duše, koji bi već bili razumljiviji za našu evropsku braću, on bi nam ih privukao i približio još više nego sada, njemu bi možda pošlo za rukom da im protumači svu istinitost naših težnji i oni bi nas onda razumevali bolje nego danas, počeli bi da nas naslućuju, prestali bi da gledaju na nas ovako nepoverljivo i nadmeno kao što još danas gledaju. Da je Puškin živeo duže, bilo bi možda i među nama manje nesporazuma i sporova, nego što ih danas ima. Ali Bog je drukčije dosudio. Puškin je umro y punom naponu svoje snage i neosporno odneo sobom u grob neku veliku tajnu. A mi evo sada bez njega pokušavamo da tu tajnu rešimo.“ (F.M. Dostojevski,  održan, prilikom otkrivanja spomenika a. S. Puškinu u Moskvi, na svečanoj sednici Društva prijatelja ruske književnosti — 8. juna 1880. godine. Preuzeto iz knjige Isidore Sekulić, Puškin, Beograd 1937.)

Ruski centar Filološkog fakulteta u Nikšiću će nastaviti sa radom na popularizaciji ruskog jezika, književnosti i kulture.