Profesor emeritus 2005: Prof. Jelena Manja Radulović-Vulić
Jelena Manja Radulović-Vulić (Cetinje 1936-2007) je muzikološkinja, jedan od osnivača Muzičke akademije, dugogodišnja redovna profesorka Akademije, kojoj je Univerzitet Crne Gore, za rezultate rada sveukupni doprinos ugledu Univerziteta dodijelio zvanje profesora emeritusa 2005. godine.
Rođena je 29. aprila 1936. godine na Cetinju, gdje je završila osnovnu i nižu muzičku školu, kao i gimnaziju. Srednju muzičku školu završila je (vanredno) u Titogradu. Diplomira je na Filološkom fakultetu u Beogradu (Katedra za francuski jezik i književnost) 1961. godine, kao i na Muzičkoj akademiji, takođe u Beogradu. Kao stipendist Vlade Francuske usavršavala je klavir u Parizu u klasi prof. Vladimira Perlemutera, a srednjevjekovnu muziku na Muzikološkom institutu pri Sorboni. U Parizu je nastupala kao pijanista u sali Cortot , u Jugoslovenskom kulturnom centru i u dvorani Alijanse France-Yugoslavie .
Po povratku iz Pariza bila je urednik muzičkog programa Radio-Titograda (1967-1974). Za ciklus od deset emisija o Frederiku Šopenu dobila je Nagradu 19. decembar. Radila je kao honorarni profesor u srednjoj muzičkoj školi, bavi se muzičkom kritikom i publicistikom, jedan je od osnivača organizacije Muzičke omladine Crne Gore (1972). Njene tri učenice laureati su velikog jugoslovenskog takmičenja Muzičke omladine održanog u Beogradu 1973. godine.
Godine 1974. godine osnivač je muzičkog programa Televizije Titograd i njen prvi muzički urednik. Za emisiju Tragom jedne pjesnikinje (Vagner - Matilda Vesendonk) dobija prvu nagradu na takmičenju jugoslovenskih TV centara na Bledu. Njenu emisiju sa francuskim violončelistom Andre Navarom iz 1979. preuzela je iste godine ORTF, kao i nekoliko drugih evropskih TV kuća. Povremeno je nastupala kao solista ili klavirski saradnik.
Godine 1980. jedan je od osnivača Muzičke akademije u Titogradu i njen dugogodišnji dekan, na kojoj prvo u zvanju vanrednog, a od 1988. godine u zvanju redovnog profesora vodi predmete Muzički oblici i Istorija muzike. U to vrijeme samostalno realizuje više različitih projekata, među kojima je i projekat za japanski JEC-Fond , vrednovan 1973. sa jedanaest miliona japanskih jena, čime je kompletirana oprema Muzičke akademije. Godine 1986. imenovana je za predsjednika Odbora za muzičku umjetnost CANU, a od 1998. šef je tada osnovane Katedre za postdiplomski studij na Muzičkoj akademiji koja od 1996. djeluje na Cetinju.
Autor je oko sedamdeset jedinica u Leksikonu jugoslovenske muzike (JLZ, 1983), više jedinica u Enciklopediji Jugoslavije (JLZ, 1984), kao i recenzija i predgovora za knjige, udžbenike, leksikone i fono edicije. Učestvovala je na brojnim simpozijumima i naučnim skupovima. U jugoslovenskom časopisu Zvuk, u Glasniku Odjeljenja umjetnosti Crnogorske akademije nauka i umjetnosti, ili Godišnjaku CANU, zbornicima sa naučnih skupova, reviji Ovdje, časopisima Fragment, Ars, Gest ili u dnevnoj štampi objavila je više od dvjesta studija, eseja, prikaza, kao i tekstova iz oblasti muzičke kritike i esejistike. Njen do sada najznačajniji rad jeste dvotomna studija Drevne muzičke kulture Crne Gore - izdanje Univerziteta Crne Gore i Muzičke akademije na Cetinju (Cetinje 2002).
Dobitnik je nagrade Oktoih (1974), Povelje Saveza udruženja muzičkih pedagoga Jugoslavije (1984), Plakete Univerziteta Crne Gore (1994), Trinaestojulske nagrade (1981) i dr.
Bila je predsjednik Zajednice jugoslovenskih muzičkih akademija, Saveza udruženja muzičkih umjetnika Jugoslavije, Udruženja muzičkih pedagoga Crne Gore, Udruženja muzičkih umjetnika Crne Gore, član je Matice crnogorske, Crnogorskog PEN-centra, kao i počasni član Saveza udruženja muzičkih pedagoga Jugoslavije, Crnogorskog narodnog pozorišta i dr.
Za vanrednog člana Crnogorske akademije nauka i umjetnosti izabrana je 12. decembra 2003. godine.